Cor van Duijn

Het ontstaan van de Pierewaaiers, het latere Amusanto
 
Ik hoorde heel lang geleden (1945) tijdens een klassen feestje van de Leidse ambachtsschool voor het eerst van mijn leven een jongensorkestje. Daar speelde een jong gasje zo fantastisch op een  banjo, dat ik meteen dacht: “Dat wil ik ook leren!”. Mijn állereerste aanraking met muziek was eigenlijk al vóór de oorlog maar dat is een ander verhaal getiteld “mijn allereerste muziek-instrument“. Thuis gekomen heb ik meteen mijn spaarpot omgekeerd en een gammel mandolientje gekocht voor wel 10 gulden. Een paar jaar later was mijn broer Gijs samen met twee jongens bezig een muziekprogramma in te studeren met mondharmonica’s. Ik vond dat wel geinig en begon mee te spelen op mijn mandoline. “Verrek, dat kinkt leuk “, zeiden de knapen. “Weet jij iemand die er gitaar bij kan spelen ?“ Natuurlijk wist ik dat. Binnen de kortste keren was een meisje, dat bij ons in de Ligusterstraat woonde (Corrie Remmelzwaal), lid van vrijwel het  allereerste Katwijkse bandje. Niet alleen Corrie, maar ook haar zusje Cobie kwam er tegelijkertijd bij. We hadden de groep “De Pierewaaiersgenoemd.
De eerste foto van de Pierewaaiers.
De eerste foto van de Pierewaaiers.

Op  10 Maart 1948 traden “De Pierewaaiers” voor de eerste maal op, het was in de Oranje-zaal in Katwijk. De avond werd georganiseerd door de Christelijke Korfbalclub “Katwijk” Het werd een knal succes. Zulke Liedjes  waren in Katwijk nog nooit gezongen en gespeeld. Hoe lang dit groepje heeft bestaan weet ik niet precies meer. In elk geval kwam er een eind aan deze bezetting op 3 Juli 1951, want toen moesten Jan Schaart (die inmiddels lid was geworden) en ik op diezelfde dag de wapenrok aantrekken. Na 23 maanden kwam ik uit dienst (je kan beter zeggen: úit de cel, want daar was  ik wegens (on)gehoorzaamheid vaste klant). Hier is Takkebos geboren!

Op Dinsdag 8 Augustus 1950 ontmoette ik op het strand Corrie van den Oever. Ik was meteen verliefd. Corrie helemáál niet, die vond me maar een kinderachtig ventje met een belachelijke “drollenvanger broek”…..ze had gelijk…..

Maar ja, ik speelde mandoline en Corrie had een gitaar,  dus dat bood een beetje houvast. Corrie had die gitaar van haar ome Piet gekregen.  Het was niet veel zaaks en Corrie noemde het instrument altijd “Mijn Bokkemkistje”. Later kreeg ze van haar Vader een mooi instrument, een echte “Levin”gitaar. Op oudejaarsdag 1954 zijn we getrouwd en kort daarna begon onze gezamenlijke muzikale carrière.

Maar daarover later meer….